4 Aralık 2009 Cuma

Merak, ummaktandır! Yitirdim umutlarımı.


Merak etmiyorum ki, hangi kurtlara göğüslerinden ayışığı emzirirken yırtıldığını meme uçlarının!
Ben yalnızca Ay'a acıyorum, gözlerin varken dolunay olmaya cesaret ettiği için!

Merak etmiyorum; yemin etmekten fırsatım kalmıyor herkesi öldürmeye! Herkesi adına gözyaşı dedikleri bu sülfürik asitle boğmaya niyet etmekten zamanım kalmıyor merak etmeye!

Öngörmek benim işim; kahinlere tecavüz ederek ruhlarını esir alır her sabah ezanında alkolizmden titreyen ellerim... Sen ruhundaki ayrılığı törpülerken, ben ruhumdaki aykırılığı bilerim...

Merak etmiyorum ki; bilirim hiçbir aşk yakmaz Deniz'i ve yaralamaz hiçbir aşk şairi Deniz kadar...

İniltilerim tereddütlerimin son "perdesini" oynarken, sürrealizme kafa tutan yağlıboya tablolar çizer gözlerim sessizce akan yaşlarını boya olarak kullanarak...

Unutma! Somutlaşacak en son şeysin sen; ürpertilerimden sonra!

İşte bu yüzden belki de, şizofreniye kafa tutan sayıklamalarımı kelimeden bile saymazken filologlar kolları kopmuş bir kedinin oynadığı yumak gibi dolanıyorum bedenine...

Unutma! Somutlaşacak en son şeysin sen; "eriyen tanrıçalar"dan sonra!

0 yorum:

Yorum Gönder